Aangenaam, ik ben Anouck

Ik ben Anouck, sinds 1979 een goedlachse en enthousiaste spring-in't-veld.
Samen met Pieter -mijn rots-, en Jerom & Juul -onze 2 katten- woon ik in het West-Vlaamse Kortemark.

Mijn energie raak ik momenteel vooral kwijt in mijn moestuin. 
Het moestuinplan tekenen, zaaien, verspenen, nog zaaien, poten, uitplanten, .... en nog zaaien. Ik kan er mezelf volledig in verliezen. 
Het is elke keer opnieuw geweldig om te zien hoe een zaadje uitgroeit tot een volwaardig plantje, dat dan tot slot mooie vruchten draagt en afgeeft.

Daarnaast ben ik fulltime aan het werk en sta ik Pieter bij in zijn bijberoep.  Vooral achter de schermen en soms ook ervoor.

Tijdens de wintermaanden ligt de moestuin stil en dan trek ik de natuur in.
Ik tracht minstens 1x per week te wandelen.  In de buurt of op verplaatsing, afhankelijk van het weer en de beschikbare tijd.  In de zomer plannen we steevast enkele grotere tochten in.  We pluizen het wandelknooppuntennetwerk uit in de buurt of trekken richting de Ardennen om mooie wandelingen te maken.

Daarnaast maak ik graag tijd vrij voor vrienden en familie.  

Door dit alles zit er steeds 1 rode draad:
Alles, maar echt àlles wat ik tegenkom en het fotograferen waard vindt, wordt op foto vastgelegd.  Ik zie een mooi tafereel en ik denk: "wat zou dat een mooie foto zijn".  
En dan moet alles wijken; Ik stop met wat ik bezig was (of dat nu wandelen, fietsen of autorijden is bvb), grijp naar mijn smartphone (tot nu toe dan toch) en tracht dat mooie beeld ook op foto vast te leggen.  

De katjes, een mooie lichtinval in huis, het kiemen van een zaadje dat net bovenkomt, de wolkenformatie in de lucht, Pieter die met passie bezig is in de keuken, het zicht uit het treinraampje met de opkomende zon, een waterpartij met weerspiegelingen, een mooi gedresseerd bordje, een paadje kronkelend langsheen een rij knotwilgen, .... 

Maar over de liefde voor fotografie ga ik dieper in in een volgende blogpost.  Daarin zal ik je meenemen op mijn gedachtenreis die mij richting fotografie bracht. 
Een reis die van heel ver in mijn innerlijke zelve komt, die niet te voorspellen was, en eigenlijk toch voorspelbaar bleek, ... achteraf gezien dan toch...